Bugün hayatımda ilk defa iğne oldum.
Gece çok ateşlendim. Annemle babam sabaha kadar hep yanımdaydı. Vücuduma bez koydular ateşim düşsün diye. Bez tenime deyince ben de ağladım. Annem sürekli ateşimi ölçtü. Yarı uykulu yarı uyanık biçimde sabahladım. Ama sabah ateşim düşmemişti. Çok halsizdim, konuşmaya mecalim yoktu. Ama ne olup bittiğini tam anlıyamıyordum. “Acile götürelim çocuğu” diyordu annem babama. O ne demek anlamadım. Sonra beni hastaneye götürdüler.
Ateşimin 39.6 olduğunu söyledi hemşire abla. Hemen annemin eline bir ilaç verdi ve beni soğuk bir odaya aldılar. Annemle babam o ilacı zorla bana içirmeye çalıştılar. Portakallı bir şuruptu. Tadını önceden biliyordum . Sonra bir bezle soğuk bir su getirdi hemşire abla. Ve koltuk altımdan başlayarak belime kadar bütn vücudumu o bezle sardılar. Çok ağladım bağıra bağıra. Annem “hiç bu kadar ağlamamıştı” dedi babama. Bez vücudumda ısındıkça yeniden soğuk suya batırıp sarıyorlardı vücuduma. Annem kucağında beni gezdiriyor bir taraftan da bana birşeyler anlatıyordu ağlamayayım diye. Sonra babam bizim fotoğrafımızı çekti. “Gül bakayım kızım” deyince güldüm ben deJ
Ateşim 37 dereceye düştü sonunda. Sonra doktora götürdüler beni. Doktor teyze muayene ederken de çok ağladım. Sonra karnımın resmini çektiler. Orada da ağladım. Elimden kan aldılar. Çok acıdıLAnnemle babam da çok üzüldü ben ağlayınca. Akciğerlerimde birşey çıkmadı. Kanımda mikrop varmış. 6 tane iğne verdi doktor teyze. İğneler canımı çok yakıyor.
