Bugün babannemlerde hep birlikte temizlik yapıyorduk. Babannemin evi yerinden oynadı sanki. Eşyaların altı üstüne geldi. Fatih amca bir taraftan boya yaparken ben de gidip elimi boya kovasına daldırıyordum. Herkes biryerleri siliyordu, bir taraftan da benimle ilgileniyorlardı. Bir ara annemler mutfaktayken ben açık olan dış kapıdan bir aşağı kata indim kendi başıma. Çok hoşuma gitti bu iş:) Aşağıda Şükran teyze kapıyı açtı ve beni gördüğüne çok şaşırdı. Sonra annem geldi arkamdan koştura koştura. Korku ve sevinç vardı yüzünde.
Sonra yukarı çıktık. Babannem oturma odasını temizlerken ben de ayakkabılarımla odaya girdim. Babannem “kızım bu tarafa gel” dedi kolumdan tutarak. Aslında çok da çekmedi ama. O sırada kolumda bir acı hissettim. Ağlamaya başladım. Normalde bir yerim acıyınca biraz ağlar susardım. Ama bu acı hiç geçmiyordu. Annem kolumu tuttuğu anda daha çok ağlıyordum. Kıpırdatamıyordum kolumu.
Annemle babannem kötü birşeyler olduğunu anladılar. Annem babamı arayıp olayı anlattı ve doktora götürmemiz gerektiğini söyledi. Babannem de bir taraftan "Uşağımın kolunu çıkardım" diye üzülüyordu. Babam geldi ve hastaneye gitik. Annemin kucağındayken doktor amcanın yanına girdik. Doktor amca kolumu çekti ve dirseğimden yukarı doğru katladı. Çok ağladım yine. "Yarım saat bu şekilde dursun, sonra eline birşey verin alıp yere atabilirse geçmiş demektir" dedi. Sonra dışarı çıktık annem ve babamla. Dışarıda dolaştık. Sonra babam elime arabanın anahtarını verdi. Ben de aldım, sonra "at kızım" dedi. Ben de yere attım. Annemle babam çok sevindiler nedense. Artık kolum acımıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder